Die avond staat Blink bovenop de heuvel en kijkt omhoog naar de sterren. Hij staat roerloos, alleen zijn ogen geven af en toe zacht, blauw licht. In zijn hoofd hoort hij vreemde, mooie muziek. Het zoemt en fluit en de tonen die hij hoort lijken rondjes te draaien in zijn hoofd. Blink wordt rustig en hoeft niet meer te denken aan de batterij die hij nodig heeft. Hij wordt meegevoerd op de muziek van de sterren. Maar als de maan achter de horizon verdwijnt en de hemel lichter wordt, doven de ogen van Blink. Hij staat stil en kan zich niet meer bewegen.